Znowu powrócić chcę

Kiedy mówię przestań, nikt nie słyszy. Nikt nie pomaga! Nikt nie widzi. Nie tworzy wizji zakrytych, rozpoznanych też nie chce. Swoje myśli, inne radzi, wraca od niego obce- ja tego nie chce! Nie rozumiem, nie widzę, bo jestem sekretem swoim schowanym w obcym odczuciu, nieznanym i niezbyt ukierunkowanym. Prawidłowo nie widzę i dlatego nie czuje. Bo będąc przykryta nie poznaje prawdy, która daje szanse na coś innego. Moja cisza pośród innych cisz jest inna​. Tworzy bóstwo, do którego wracać pragnę, choć nie widzę sensu. Przejawia myślą niezrozumiałą moje krótkie uśmiechy. Kiedy chciałam zmienić któryś, on nie dał, bo tęsknił za mną będąc przy mnie. Wzajemnie wątpliwi. Niby pragnący, ale spowrotem wrócić już nie chcą. Ileś razy trochę już udało się. Ale nigdy do końca, bo zaplanowany został inny tok i krok po kroku krok.
M.