My melody...

Zmęczony burz szaleństwem, jak statek pijany, 

Już niczego nie pragnę, jeno wielkiej ciszy 

I kogoś, kto zrozumie mój żal nienazwany, 

Kogoś, kto mą bezsłowną tęsknotę usłyszy; 

Kogoś, kto jasną duszą życie mi przepoi, 

Iżbym w spokoju bożym wypoczął po męce, 

Kogoś, kto rozszalałe serce uspokoi, 

Kładąc na moje oczy miłosierne ręce. 

Idę po szczęście swoje. Po ciszę. Do kogo? 

Którędy? Ach, jak ślepiec! Zwyczajnie - przed siebie. 

I wiem, że zawsze trafię, którą pójdę drogą, 

Bo wszystkie moje drogi prowadzą do Ciebie. 

                                                                                          Julian Tuwim